Kevin en Galibi

Alweer een berichtje vanuit Paramaribo. Deze week begon dinsdag spannend door de vondst van een kaaiman van 1,5m in onze achtertuin. We wilden 's morgens naar stage te gaan, toen ik in een keer iets zag bewegen in het slootje achter ons huis. Janneke en Romy dachten dat ik een stok zag, totdat zij het zelf ook zagen bewegen. We konden niets anders dan gillen en de buren kwamen direct op hun balkon. Ook zij konden het niet geloven, maar voordat we een foto konden maken was hij alweer onder water gegaan. Het was 1 april, hierdoor was ons verhaal niet erg betrouwbaar. Toen het 's avonds donker werd, kwam hij gelukkig weer boven water. Wij met z'n allen door het huis rennen, camera's grijpend om hem maar vast te leggen op een foto zodat iedereen ons zou geloven. Het bewijsmateriaal hebben, maar Kevin zit nog steeds in onze achtertuin. We hadden iedereen al wel op de foto gezien met een kleine kaaiman tijdens een tocht, maar deze was niet toch niet meer klein en schattig.

Maandag, dinsdag en woensdag was het heel rustig op de kinderafdeling. Gelukkig was het donderdag een stuk drukker en ging de dag snel voorbij. ' s avonds hebben we met onze huisgenootjes zelf heerlijke pasta carbonara gemaakt. Hierna snel onze tassen ingepakt en lekker op tijd naar bed voor 2 dagen Galibi! Vrijdagmorgen zouden we om 7 uur worden opgehaald door Ollie, maar plus het Surinaams half uurtje werd het bijna half acht toen we vertrokken. We gingen rijden richting Albina, een dorpje helemaal in het Oosten van Suriname. We kwamen rond tien uur aan in Albina, waar de bootsman al op ons stond te wachten. We gingen met de boot naar Frans Guyana om ons visum opnieuw te regelen. Frans Guyana is onderdeel van Frankrijk, dus praten ze Frans, rijden ze gewoon weer aan de rechterkant van de weg en betalen ze met euro's. We voelden ons weer even in Europa. Gelukkig heeft Ollie zo zijn connecties en konden we snel weer terug naar Suriname. Vanuit Albina zijn we met de boot in 1,5 uur naar Galibi gevaren. Dit plaatsje is ook alleen maar per boot bereikbaar. Toen we in de boot stapten, zei de bootsman dat we onze poncho's bij de hand moesten houden. Pocho's?? Niemand had ons iets verteld over poncho's, gelukkig zag het water er rustig uit. We hebben de tocht redelijk droog af kunnen leggen. Alleen Janneke kreeg een plens water over haar heen, toen we heerlijk van het zonnetje aan het genieten waren.

Na 1,5 uur waren we in Galibi en gingen we op zoek naar ons hutje waarin we zouden overnachten. In het dorpje zijn geen wegen en alles is van zand. Nadat we onze spullen in het huisje hadden gelegd, gingen we naar de Galibi zoo. Zoo is eigenlijk een groot woord, aangezien de dieren los lopen en er ook geen omheining is. De dierentuin bestaat uit een paar lege hokken en wat bomen. Al snel hadden we de twee aapjes van de dierentuin gevonden en zij vonden het maar al te leuk om op ons te komen zitten en met ons op de foto te gaan. Naast de 2 aapjes, waren er ook nog 2 neusbeertjes, 3 mini schildpadjes en 1 nachtaap.
Na ons bezoekje aan de dierentuin, nog even kort op het strand gelegen, om daarna het dorpje te verkennen. De gids had een quad en daar wilden wij natuurlijk graag gebruik van maken, dus daar gingen we met vijf man op 1 quad. De gids legde ons uit dat er nog z'n 800 mensen wonen, ze een basisschool hebben, 3 kerken, een volleybalveld, een voetbalveld en een eigen radiostation. Daarnaast hebben ze alleen maar stroom tussen 6-10 's avonds. Gelukkig had hij voor ons een generator geregeld, zodat wij stroom hadden tot 5 uur in de ochtend. Weer bij het huisje aangekomen, hebben we heerlijk gegeten en moesten we ons snel om kleden om naar de schildpadden te gaan. Dat snel omkleden viel nog een beetje tegen, aangezien er toen al een grote spin op onze kamer zat. De gids vertelde ons dat dit nog maar een kleintje was. We hebben direct Ollie dus maar meegedeeld, dat als we 's nachts begonnen te gillen hij binnen een paar seconde naast ons bed moest staan. Hij heeft toen maar besloten om bij ons op de kamer te slapen, om ons te beschermen. De klamboe goed instappen en dan konden we veilig slapen. Gelukkig hebben we 's nachts geen spin meer gezien.

Tegen 20.15 gingen we weg op zoek naar zeeschildpadden die eieren gingen leggen. Het was nog ongeveer 20 minuten varen voor we bij het strandje aankwamen waar de schildpadden aan land kwamen. Direct toen we daar aankwamen zagen we al een spoor van een schildpad die net aan land was gekomen en nog op zoek was naar een geschikt plekje voor zijn nest. We liepen verder en kwamen nog een schildpad tegen die al een nestje aan het graven was, hier was ook al een ander groepje mensen aan het wachten tot de schildpad ging leggen. Dit gebeurde ook niet veel later. Pas wanneer de schildpad begint met leggen mochten we dichterbij komen om foto's te maken, wel zonder flits. Het hele proces van aan land komen, eieren leggen en weer het water in duurt ongeveer 3 uur. Vlak naast deze schildpad, was nog een schildpad die een nest aan het graven was. Ook van deze schildpad hebben we kunnen zien hoe zij eieren legde. Toen we terug gingen lopen naar de 1e schildpad, moesten we in 1 keer rennen, omdat hij al op weg terug was naar de zee. Daar aangekomen moest zij nog maar een klein stukje en konden we nog een keer zien hoe groot de schildpadden nou echt zijn! Dit strand is nog maar een van de weinige stranden waar de schildpadden aan land komen om eieren te leggen, dus het was wel bijzonder om dit te kunnen zien!

Zaterdag werden we wakker met een heerlijk ontbijtje en gingen we rond half elf met de boot terug. We maakten nog weer even een tussenstop in Frans Guyana om daar de markt en de oude gevangenis te bezoeken.
Het was echt een super leuk weekend en we hebben vandaag nog even lekker de tijd om na te genieten en bij te komen:)

Liefs Loes